همه چیز تا حدودی تغییر کرده است. چهار آسمان خراش قدیمی وجود داشتند و حالا ما “والدربباس” را در اختیار داریم که مکانی پیشرفته و کاملاً مناسب کار است. تمامی تحول های شکل گرفته مثبت بوده

است و امیدوارم بتوانیم به دنبال این مساله هواداران را خوشحال کنیم و باعث شویم که به افتخار کنند.

*در مورد تحول شکل گرفته در فوتبال چه نظری داری؟

۱۵ سال پیش، دو یا سه تیم بودند که همواره بالاتر از سایرین قرار می گرفتند و حالا تمامی تیم ها توانایی قهرمانی را دارند چرا که پیشرفت بسیاری در زمینه تمرین ها و روش های تاکتیکی شکل گرفته است.

فوتبال بیش از پیش حرفه ای و رقابتی شده است و تماشاگران بیش از همه از این مساله سود می برند.

*نقش تو به عنوان کاپیتان چیست؟

شما تنها زمانی به کاپیتان رئال مادرید تبدیل می شوید که سال ها در این تیم حضور داشته باشید. من معلمان بزرگی داشته ام. زمانی که در سن ۱۷ سالگی نخستین بار برای رئال مادرید به میدان رفتم، الگوی

من مانولو سانچس، فرناندو هیرو کبیر و سایر بازیکنان کهنه کاری بود که تجربه بازی در باشگاه های مختلف و تیم های ملی کشورهایشان را داشتند. نخستین الگوی من خورخه والدانو بود که اعتماد بنفس را به من

القا کرد و به من نشان داد که می توانم یک بازیکن فوتبال باشم. دیگر الگوی من فابیو کاپلو بود که در سال ۱۹۹۶ با ورود خود به تیم برای همه به ویژه من فوق العاده بود چرا که او به من کارهای تاکتیکی را آموخت و

به من یاد داد که فعالیت های بدنسازی از چه اهمیتی برخوردار هستند. او از ما می خواست که همواره تمرکز خود را حفظ کنیم و همین مساله باعث شده است که من در داخل و خارج از زمین در مسیر درستی

قرار گرفته و در این مسیر باقی بمانم. نخستین آسیب دیدگی هایی که در طول چند سال پشت سر گذاشتم حاصل تمرین های ویژه ای بود که در دوره بدنسازی داشتیم.

*و حالا خود تو چگونه می توانی در نقش یک معلم ظاهر شوی؟

تعیین یک الگو، سخت کوشی و لذت بردن از آنچه  انجام می دهیم همگی مهم هستند. من زودتر به تمرین می روم تا بتوانم بیش از ورود به زمین کمی خودم را گرم کرده و آماده کنم. همچنین دیگر مساله

مهم همدلی همه با یکدیگر است و اینکه بازیکنان جدید (رونالدو و کاکا) بتوانند خود را هرچه زودتر نه تنها با شرایط تیم بلکه با شرایط شهر تطبیق دهند. باشگاه گام بزرگی در راستای کمک به بازیکنان و خانواده های آنها برمی

دارد. همین موضوع به ما کمک می کند که چنین تیم عمل گرایی داشته و بتوانیم به فعالیت در زمینه آنچه بیش از هر چیز دیگری دوست داریم یعنی فوتبال بپردازیم.

*تو به بازیکنانی اشاره کردی که همین تازگی به تیم اضافه شده اند(رونالدو و کاکا). آیا نسل آینده با قدرت فراوان در راه است؟

 ما گروهی از بازیکنان با تجربه و جوان را در اختیار داریم. در یک طرف بازیکنانی مثل کاسیاس و کاکا و رونالدو و در طرفی بازیکنان جوانی مثل کانالس و هیگواین و گرانرو. بازیکنان ما روز به روز پیشرفت می کنند و این درست همان چیزی

است که این تیم برای بدست آوردن عناوین نیازمند آن است.

*هواداران رئال مادرید نمونه واضحی از متعهد بودن هستند، اینطور نیست؟

آنچه در اینجا اهمیت دارد خوب بازی کردن و پیروز شدن است، این دو قاعده از ابتدا در این باشگاه آموزش داده شده اند اما ارزش هایی هم هستند که توسط بازیکنان روزهای دور بنا شدند. ارزش هایی همچون

پشتکار، منش، فداکاری و تلاش تا سوت پایان بازی از جمله ارزش هایی هستند که ما در بسیاری بازی ها به نمایش گذاشته ایم. در این فصل همه بازیکنان در دیدار برابر والنسیا در سوپرجام اسپانیا فداکاری خود

را نشان دادند. ما درحالی که تنها ۹ بازیکن در اختیار داشتیم نتیجه بازی را به سود خود کردیم و فکر می کنم هم هواداران و هم بازیکنان به معنای واقعی این ارزش ها را در قلب خود جای دادند.

*شما در آن دیدار ۲ بازیکن کمتر داشته و از حریف عقب بودید. در چنین شرایطی چه حرف هایی در رختکن زده شد؟

بازی در سانتیاگو برنابئو بسیار خاص است و ما همواره احساس می کنیم که هواداران می توانند به ما نیروی اضافه ببخشند. آن روز، والنسیا تیم بهتر میدان بود اما ما به هیچ وجه قصد تسلیم شدن نداشتیم.

برخی مواقع نیازی به گفت و گو نیست و یک نگاه، خود گویای همه چیز است. همه ما از وجود انگیزه و تعهد برای پیروزی بهره می بریم. گاهی همانند دیدار برابر یوونتوس که ۲ بر صفر از آنها عقب بودیم تلاش

می کنیم به بازی برگردیم. اگر کمی خوش اقبال تر بودیم نتیجه می توانست متفاوت باشد. تیم ما هرگز ایمان و باور خود را از دست نمی دهد و همه ما می دانیم که در هر زمان می توانیم بر حریف خود غلبه

کنیم. همین ویژگی باشگاه ما را از سایرین متمایز می سازد.

*زمانی که نام بازیکنانی همچون “پول اسکولز”، “جان تری”، “دل پیرو”، “مالدینی” و “هیرو کبیر” به گوش تو می خورد چه فکری می کنی؟

آنها نمادهایی هستند که ارزش باشگاه های خود را به نمایش گذاشته و هر روز بزرگی بیشتری به وجهه باشگاه های خود می بخشند. مالدینی یکشنبه هفته گذشته بیستمین سال حضور خود در میلان را تجربه

کرد و همانند همیشه با انگیزه به نظر می رسید و دیدن این مساله برای تمام بازیکنان جدیدی که به تیم می پیوندند اهمیت دارد.

*کدام ویژگی مالدینی را بیش از همه تحسین می کنی؟

تمامی ویژگی های او تحسین برانگیز هستند. دوست داشتم جای او بودم. بازی کردن برای تیمی همچون میلان به مدت ۲۰ سال باورنکردنی است. هرکس که درکنار مالدینی بازی کرده از اعجوبه بودن او سخن

گفته است. افسوس می خورم که ما هرگز در کنار یکدیگر بازی نکرده ایم اما من از هر لحاظ او را تحسین می کنم. مالدینی با گذشت و با صلاحیت است و روزی که او تصمیم به آویزان کردن کفش های خود بگیرد

فقدان بزرگی برای همه خواهد بود.

*در مورد فرناندو “هیرو کبیر” چه نظری داری؟

فرناندو کبیر همانند مانولو سانچس معلم من در اینجا بود. او کاپیتان باشگاه و تیم ملی اسپانیا بود. هرآنچه آموخته ام مدیون او هستم. فرناندو رهبری بود که همه ما به او نیاز داشتیم و خط دفاعی نیز به او نیاز

داشت.

*نسل بزرگی از بازیکنان جویای نام نیز در اسپانیا به چشم می خورد، در مورد این مساله چه نظری داری؟

این موضوع برای پیشرفت فوتبال فوق العاده است. بازیکنان واقعاً خوبی هم هستند که خود را بالا می کشند و این مساله در یورو ۲۰۰۸ به وضوح دیده می شد. آنها بازیکنان با استعداد و باهوشی هستند که در

هر لحظه از بازی می دانند باید چه کنند. آنها بازیکنانی هستند که پیشرفت فوق العاده ای به ویژه پس از قهرمانی در اروپا داشته اند.

*به نظر می رسد تو احترام فوق العاده ای برای فوتبال ایتالیا قائل هستی و فوتبال این کشور را مورد تحسین قرار می دهی، اینطور نیست؟

بله، همین طور است. ایتالیا فرهنگ متفاوتی دارد. ایتالیایی ها احترام بسیاری به بازیکنانی همانند مالدینی، توتی، دل پیرو و پیش از آنها روبرتو باجو می گذارند. آنها همواره مورد احترام هستند، حتی زمانی که

در حد و اندازه های خودشان ظاهر نشده باشند به سبب آنچه برای باشگاه و تیم ملی کشورشان انجام داده اند مورد احترام واقع شده اند. هر زمان که من به شهری در ایتالیا می روم، مردم آنجا همانند مردم

محلی با من رفتار می کنند. آنها نسبت به من با گرمی و محترمانه برخورد کرده اند. ایتالیایی ها دوستداران بزرگ فوتبال هستند. آنها تمامی بازی ها را تماشا می کنند.

*تو هم باعث خوشحالی مردم می شوی و باید از این بابت احساس غرور کنی.

نمی توانم گلایه کنم. روز ۲۹ اکتبر ۱۴ سال از نخستین بازی من برای رئال مادرید می گذرد و هرآنچه فوتبال به من بخشیده خالی از لطف نبوده است. من تجربه های بسیاری به همراه بازیکنان، مربیان، رقبا و

هوادران سرتاسر دنیا داشته ام. این برای من زیبایی هایی به همراه دارد و هرجا که باشم این زیبایی ها از من جدا نمی شوند.

*کدامیک بهتر است؛ به ثمر رساندن گل یا دادن پاس منجر به گل؟

هر دو. به عنوان یک مهاجم، گلزنی را ترجیح می دهم اما گاهی ارسال یک پاس گل زیبا پس از یک حمله تیمی فوق العاده به همان اندازه لذت بخش است. به ثمر رساندن آن گل فوق العاده برابر منچستر یونایتد

در فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ برایم آسان بود چرا که ردوندو همه کارهای دشوار پیش از گل را انجام داده بود.

*چند بازیکن حاضر در تیم، پاسورهای خوبی هستند؟

ما بهترین ها را در اختیار داریم. ، “فان درفارت”، “گوتی” و کاکا, بازیکنانی هستند که با توجه به سبک تیم ما برجستگی پیدا می کنند. زمانی که آنها آماده باشند، کار ما در گلزنی به مراتب آسان تر می شود.

*تو تا به حال326 گل برای رئال مادرید به ثمر رسانده ای کدامیک از همه متمایز تر بوده است؟

من در مورد به ثمر رساندن گل های فراوانی، بسیار خوش اقبال بوده ام اما فکر می کنم هنوز هم نخستین گل برایم متمایزترین است چرا که از زمان پیوستن به باشگاه در سن ۱۵ سالگی رویای به ثمر رساندن آن

را در سر داشتم. همواره رویایم این بود که نخستین بار در سانتیاگو برنابئو برای رئال مادرید به میدان بروم و موفق به گلزنی شوم. زمانی که گل را به ثمر رساندم دیوانه شده بودم. فکر می کنم دوندگی ام پس از

به ثمر رساندن گل و در زمان خوشحالی بیشتر از دوندگی ام در تمام زمان بازی بود. گل بسیار خاصی بود، به ویژه اینکه آن را برابر اتلتیکو مادرید به ثمر رساندم. لادروپ، یکی از بهترین بازیکنانی که تا به حال در

کنارش بازی کرده ام پاس گل را داد. او همچنین در زمینه مربیگری نیز شایستگی های خود را به اثبات رسانده است.

*پس از به ثمر رساندن گل، چه کسی را در آغوش گرفتی؟

دنی را در آغوش گرفتم که در زمان سرمربیگری بنیتو فلورو نخستین بازی خود را برای تیم انجام داد. ما با یکدیگر، هم اتاقی بودیم و او همواره حمایت بسیاری از من می کرد. احساس کردم که او باید به جای من

در ترکیب اصلی قرار می گرفت. او نسبت به گلزنی من اطمینان داشت و من قصد داشتم از او به خاطر رفاقتی که با من داشت سپاسگذاری کنم چرا که این رفاقت براستی بیش از هر چیز دیگری ارزش داشت.

همه اعضای تیم به من کمک کردند.

*آیا هنوز هم پیش از رفتن به میدان دچار اضطراب می شوی؟

من هنوز هم تا حد کمی این احساس را دارم. درحال حاضر بیشتر از گذشته از بازی در سانتیاگو برنابئو و ویسنته کالدرون لذت می برم. هو کردن شما از سوی هواداران حریف برای آنها لذت بخش است چرا که آنها

این کار را واقعاً از روی کینه انجام نمی دهند. این مساله حاکی از بی احترامی است و حتی باعث می شود علاقه بیشتری نسبت به بازی در چنین ورزشگاه هایی پیدا کنید. فکر می کنم باید در موقعیت های

ناسازگار تمامی تلاش خود را بکنید.

*احساس می کنی بیش از بازی، تازه واردها تو را زیرنظر دارند؟

من واقعاً هرگز به این مساله توجه نکردم چرا که روی کارهای خودم تمرکز داشتم. برخی مردم پس از اتمام بازی، پیراهن شما را درخواست می کنند، مطرح شدن این مساله از سوی بازیکنان تیم هایی که هرگز

در سانتیاگو برنابئو بازی نکرده باشند طبیعی است.

*کدام بازی را بیش از سایرین به خوبی به یاد می آوری؟

بازی در جام بین قاره ای در سال ۱۹۹۹ را بیش از همه به خاطر دارم. آرزوی هرکسی به ثمر رساندن گل پیروزی بخش در فاصله ۵ دقیقه مانده به پایان بازی است. در آن زمان تازه از آسیب دیدگی کشاله ران رهایی

پیدا کرده بودم و شرایط دشواری داشتم اما حضور در آن دیدار، به من کمک کرد تا این شرایط دشوار را پشت سر بگذارم. گل زیبا و مهمی بود چرا که سال ها از آخرین موفقیت تیم ما در جام بین قاره ای می گذشت.

*آیا در زمان تماشای یک مسابقه فوتبال، هیجان زده می شوی؟

نه، من دوست دارم بازی ها را در یک فضای آرام تماشا کنم. روی نیمکت نشستن بدتر است چرا که شما می خواهید بازی کنید و در مورد آنچه می بینید با خود کلنجار می روید و گلایه می کنید چرا که هیچ کاری

از دست شما برنمی آید. زمانی که در منزل، مسابقه فوتبالی را تماشا می کنم آرام هستم. فکر می کنم با تماشای یکی از مسابقه های تنیس رافائل نادال اضطراب بیشتری پیدا می کنم. در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲

به دلیل عمل جراحی مجبور شدم دیدار برگشت برابر منچستر یونایتد در لیگ قهرمانان اروپا را از دست بدهم و رونالدو سه گل در آن دیدار به ثمر رساند که باعث خوشحالی بی حد و اندازه من شد.

*ترجیح می دهی در این فصل به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، لالیگا و یا جام پادشاهی دست پیدا کنی؟

چالش واقعی ادامه موفقیت در بدست آوردن عناوین است. بزرگترین اهداف ما لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا هستند اما در جام پادشاهی نیز بیکار نخواهیم نشست چرا که قهرمانی در این جام حسرت بزرگی در دل

بسیاری از بازیکنان تیم است. امیدوارم امسال به قهرمانی در این جام دست یابیم. هدف شخصی من رسیدن به رکورد گلزنی دن آلفردو دی استفانو بود که ان را انجام دادم و حالا من بیشترین گل را در رئال مادرید و لالیگا زده ام . این مساله به آماده سازی بهتر من کمک کرده و انگیزه مرا دو چندان می سازد.

*بازیکنان تیم جوانان رئال مادرید شما را الگوی خود قرار می دهند، درست است؟

آنها شروع فوق العاده ای در این فصل داشته اند. بازیکنان جوان بسیار خوب کار می کنند و رهبران کنونی آنها هستند. سایر تیم های رده های سنی پایین تر هم فوتبال زیبایی ارائه می دهند. همه ما می خواهیم برخی از این نونهالان به تیم نخست راه یافته و تجربه اندوزی کنند تا روزی بتوانند به بازیکنان مهمی مبدل شوند.

*چه پیغامی برای هواداران داری؟

ما نمی توانیم خواسته بیشتری از هواداران داشته باشیم چرا که آنها هر روز به پشتیبانی بیشتر ما می پردازند. آنها با حضور خود، ورزشگاه سانتیاگو برنابئو را پر از جمعیت کرده و از تماشای بازی ها لذت می برند. می توانم تضمین کنم که تیم ما هرگز تسلیم نمی شود و در طول فصل همواره سعی در شگفت زده کردن آنها خواهد داشت. رقابت تازه آغاز شده است و شک ندارم که موفقیت های بیشتری در آینده انتظار ما را می کشد. امیدوارم در سال های آتی به مبارزه برای بدست آوردن عناوین بیشتر ادامه دهیم.

منبع:ONLYREALMADRID.COM